رابطه بین جو انگیزشی و رضایتمندی بازیکنان لیگ برتر فوتسال تهران

هدف پژوهش حاضر بررسی رابطه بین جو انگیزشی و رضایتمندی ورزشکاران شرکت­کننده در مسابقات فوتسال لیگ برتر تهران بود که از 196 بازیکن، 153 نفر به روش نمونه­گیری تصادفی ساده انتخاب شدند.به منظور جمع آوری داده ها از پرسش­نامه های جو انگیزشی درک­شده در ورزش (pmcsq) با 21 سؤال و رضایتمندی ورزشکاران(asq) با 14 سؤال استفاده کردیم و روایی آنها را شش متخصص تأیید کردند. در یک مطالعه راهنما، ضریب پایایی این پرسش­نامه­ها با استفاده از آلفای کرونباخ به ترتیب 82/0 و 89/0 برآورد شد. داده ها با استفاده از آزمون های تحلیل واریانس با اندازه­گیری­های مکرر، آزمون تعقیبی بونفرونی، تی همبسته و ضریب همبستگی پیرسون در سطح معنی­داری p≤ 0/05 تحلیل شدند. نتایج نشان داد جو انگیزش مهارتی میانگین بالاتری نسبت به جو عملکردی دارد. بین ابعاد چهارگانه رضایتمندی ورزشکاران نیز تفاوت معنی­داری وجود داشت و رضایت ورزشکاران از رفتار و تعامل مربی بیشتر بود. نتایج آزمون تعقیبی بونفرونی نشان داد که فقط رضایت ورزشکار از عملکرد تیمی نسبت به ابعاد دیگر کمتر بود. رابطه مثبت و معنی­داری بین جو انگیزشی مهارتی تیم با رضایت از عملکرد تیمی، رضایت از عملکرد فردی، رضایت از رفتار و تعامل مربی و رضایت از آموزش و تمرین مربی مشاهده شد. رابطه جو انگیزشی عملکردی نیز فقط  با رضایت از عملکرد فردی مثبت و معنی دار بود. بنابراین، مربیان با ایجاد جو انگیزشی مهارتی بیشتر می توانند رضایت ورزشکاران را تأمین کنند.